کد مطلب:28689 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:98
«بار خدایا! تو را می خواهم كه از سختیِ بلا و سرزنش دشمنان به سلامت برون آیم. بار خدایا! گناهم را برایم بیامرز، كردارم را پاك ساز، و اشتباهاتم را بِشُوی، كه من ناتوانم، مگر آن كه تو توانم بخشی. و مرا خِرَدی روزی ساز كه با آن، درِ نادانی را بر بندی، و دانشی كه با آن، [ پرده های] جهل را وا گشایی، و یقینی كه با آن، شك را از من بزدایی، و دریافتی كه با آن، مرا از فتنه های دشوار برون آوری، و نوری كه با آن، در میان انسان ها راه سپارم و در تاریكی ها راه بجویم. بار خدایا! برایم به سامان آور گوشم، چشمم، مویم، پوستم و قلبم را؛ سامانی پایدار كه دیگر اعضای پیكرم را با آن به صلاح آوری. از تو آسایش به هنگام مرگ و بخشایش به گاهِ حساب كشی طلب می كنم. بار خدایا! از تو می خواهم به هر كاری كه آن را بیشتر دوست می داری و به تو نزدیك تر است، مرا مشغول داری. آن گاه، گرامی ترین كارها نزد خویش را به من باز افكن و در آن، مرا نیرو، راستی، كوشایی، و نشاطی از جانب خود عطا فرما. سپس چنانم كن كه برای طلبِ خشنودی تو كار كنم و آن گونه كه بندگان شایسته ات را توفیق داده ای، زندگی به سر بَرَم. آن گاه، چنانم ساز كه این گونه زیستن را به بهایی اندك نفروشم و چیز دیگری را جانشین آن نكنم؛ و در گشایش و سختی و تن آسایی و فراموشی و ریاورزی و شهرت خواهی، آن را دگرگون مساز، تا آن كه مرا بر همان حال بمیرانی. گرامی ترین قتل در راه خویش را نصیبم گردان، چنان كه تو را و پیامبرت را یاری كنم و زندگانی پایدار را به بهای دنیا بخرم؛ و از خشنودیِ نزد خویش بی نیازم فرما... ! ».[1].
2571. مهج الدعوات - به نقل از سعد بن عبد اللَّه، كه گفت:پیش از برافراشته شدنِ قرآن های شریف، علی - درودهای خدا بر او باد - چنین دعا كرد. [ راوی پیش از نقل دعا، سخنی به این مضمون گفت: ] ابلیس فریادی برآورد كه برخی از سپاهیان شنیدند. به معاویه و یارانش گوشزد كرد كه قرآن های فرازمند را به حیله گری برفرازند؛ و خوارج نیز به سود معاویه و در مسیر شبهه افكنی هایش این ندای ابلیس را اجابت كردند. آن گاه، سپاه معاویه قرآن ها را برافراشتند و بدین سان، یاران امیر مؤمنان دچار اختلاف شدند -: